Czy i po co przywozić coś do Polski?

Kiedy przyjeżdżam do nowego kraju, prawie zawsze zaczynam od zwiedzania okolicznych sklepów spożywczych. Nie, żebym wcześniej nie jadła przez tydzień, ale lubię niemal od razu zorientować się w nieznanych mi produktach. Nawet krótka wizyta kończy się koszykiem pełnym nowych słodyczy, napojów, a czasem nawet owoców (choć te rzadko kupuję w sklepach). Wieloma rzeczami chciałabym od razu się podzielić ze znajomymi. Wtedy oczywiście planuję, co i dla kogo kupię w prezencie. Tylko... czy to ma sens? 

Podobno jest takie naukowo nazwane zjawisko, że coś, co bardzo smakowało nam w innej szerokości geograficznej, zupełnie traci smak po powrocie do domu. Może ktoś z Was zna nazwę tego stanu? Od dawna jej poszukuję. 

Parę razy to przeżyłam. Przywieziona z Turcji rakija, choć tam często konsumowana, była w Polsce nie do przełknięcia. Cytrynowe curry, które będąc niezidentyfikowanym proszkiem, podniosło na nogi pół lotniska i służby bezpieczeństwa Maroka, leży odłogiem już kilka lat. Jaśminowa herbata z Jordanii zaparzona w Krakowie śmierdziała na kilometr. Krakowskie obwarzanki wiezione kilka godzin w samolocie wiotczały i smakiem były bliskie starej skakance (tzn. tak myślę, bo nigdy tej drugiej nie próbowałam). 

Co więc warto taszczyć przez pół świata, pod czujnym okiem celników? Parę razy mi się udało trafić. Chorwackie, austriackie i holenderskie słodycze (zwłaszcza tych ogólnie znanych firm, choć w Polsce niedostępne) były miłą niespodzianką. Z Holandii wiozłam też tzw. stroopwafeln czyli ciastko składające się z dwóch warstw wafelka przełożonego karmelem (jedzonego na ciepło) i to była rewelacja. W Wenezueli kupiłam świetny rum, a w Kenii pachnący kokosem spirytus. Ze Słowacji i Czech zawsze zabieram czekoladę Studentską, a z krajów arabskich przyprawy (mimo wtopy z curry). Z Tatr nigdy nie wracam bez oscypków, a z Anglii nowych papilotek do babeczek i gwiazdek Milky Way'a. 

CZYTAJ TEŻ: Scypki, serki i oscypki, a w tle owczarki niemieckie 

Oduczyłam się za to kupowania kuchennych gadżetów - żadnych talerzy, kawiarek, specjalnych foremek czy czegoś takiego. Po prostu nigdy ich później nie używałam - oczywiście poza pierwszą falą depresji poprzyjazdowej. Chyba że wybieracie się do Anglii. Wtedy dajcie znać, bo chętnie zamówię parę kuchennych naczyń ;) 

Dlatego myślę, że i dla siebie i dla znajomych zawsze warto przywieźć coś... uniwersalnego. Słodycze, które znamy, ale np. są spersonalizowane pod dany kraj (patrz arabskie M&M'sy na zdjęciu), czasem alkohol (choć mój przykład z Turcją pokazuje, że nie zawsze to dobry pomysł), kawa też rzadko jest wtopą. Warto szukać poza turystycznym szlakiem, patrzeć co i gdzie kupują lokalni. Nie dajcie się nabierać sprzedawcom, oni wcisną Wam wszystko od święcącej w ciemności Matki Boskiej, przez ciupagi z napisem Kraków, po delfinki z napisem Kreta. Może takie spożywcze produkty nie zostaną u kogoś na półce na zawsze, znikną zaraz po zjedzeniu, ale pomyślcie...

Czy sami chcielibyście trzymać pamiątkę-bibelot z kraju, w którym nie byliście?

PS. Jak szukacie czegoś dla mnie, to zbieram magnesy ze wszystkich krajów, w których byłam. Niestety nie ze wszystkich mam, chętnie przyjmę ;)

Tweet